Munt

Munt, lipbloemachtige met mentholgeur

Munt is een plantengeslacht van meerjarigen dat behoort tot de lipbloemenfamilie of lamiaceae.
Bepaalde muntsoorten komen voor in Australië en Noord-Amerika, andere zijn afkomstig uit Europa en Azië. De meeste soorten kan je zonder problemen in je eigen tuin kweken. In de vrije natuur is munt jammer genoeg een zeldzaamheid geworden.

Munt, een functioneel kruid

Met munt houd je heel wat plaagdieren weg. Kevers en vlooien in het bijzonder verafschuwen de geur van munt, maar je houdt er ook motten, mieren, muggen, vliegen, bladluizen en witte vliegen mee op een afstand.

Gebruikstips voor munt:
Droog de muntbladeren en stop ze in zakjes die je in de kleerkast legt.
Een muggenvrije zomerse avond op je terras? Wrijf enkele blaadjes verse munt over handen, armen, nek en gelaat.
Verdrijf mieren en muizen met verse munt in de voorraadkast.
Plant munt rond de hondenren of het kippenhok om vliegen weg te houden.
Heeft een paard last van vliegen? Wrijf enkele blaadjes verse munt rond de ogen en de mond van het dier.
Plant munt bij kool en tomaten in de groentetuin om witte vliegen en koolwitjes weg te jagen.
Plaats het bij een rozenstruik om bladluizen op een afstand te houden.
Etherische olie van pepermunt kan aangewend worden bij tal van klachten zoals maagpijn, verkoudheid, koorts, astma, tandpijn, diarree, sinusitus, hoofdpijn...
â€™s Avonds kan je enkele druppels pepermunt op je kussen sprenkelen om de muggen te verjagen.

Munt planten in je tuin

Munt is een kruid dat houdt van koele, vochtige plaatsen. Daarnaast geeft munt de voorkeur aan zon, al zal de plant ook gedijen in halfschaduw en zelfs volle schaduw.

Als je munt in je tuin wil planten, moet je rekening houden met het risico op woekeren. De plant vermeerdert zich namelijk snel via uitlopers - wortelachtige ondergrondse stengels die scheuten vormen. Zorg ervoor dat bij het planten de potrand boven de grond uitkomt om te voorkomen dat de plant begint te woekeren.

Enkele tips:
Kies goed doorlatende alkalische grond met veel humus of compost.
Plant de scheutjes minstens dertig centimeter uit elkaar.
Gebruik potten of plastic zakken om woekeren tegen te gaan.
Overgiet ruimschoots met water.
In de winter graaf je de pot uit en plaats je hem in een serre of in een koele plaats in huis.

Munt, ziekten en plagen

Munt is een kruid dat in het algemeen zelden getroffen wordt door ziekten en plagen. De enige kwaal waar de plant wel eens mee geconfronteerd wordt, is roest. Eens deze plantziekte het kruid aangetast heeft, kan je er weinig tegen doen. Het enige wat er op zit, is de zieke plant te vernietigen.

Munt vermeerderen in je tuin

Met wortel- of stengelstekken kan je munt vermeerderen. Neem de stekken in de zomer en zet ze in water. Je kan de planten ook delen in lente of herfst. Doorgaans moet je hier niet erg veel moeite voor doen, aangezien het kruid zich spontaan vermeerdert.

Soorten munt

Munt bestaat in verschillende soorten. Bovendien zijn er tal van kruisingen voorhanden:

Groene munt (Mentha spicata)

Groene munt komt van nature voor in Midden- en Zuid-Europa, over het algemeen op natte ondergronden. Deze meerjarige wordt minimum dertig centimeter en maximum een meter hoog en draagt kleine witte of roze bloemetjes die uit groene aren groeien.

In het Engels noemt men deze soort spearmint, waarmee men verwijst naar de speervormige bladeren, al doen er ook verhalen de ronde over de kloosterorde van Sint-Pierre waar monniken munt teelden.

Groene munt ken je als ingrediënt van kauwgom, tandpasta, inmaak- en gekonfijte producten. Zelf geteelde groene munt kan verwerkt worden in thee en is een weldaad voor de maag.

Appelmunt of witte munt (Mentha suaveolens)

In de vrije natuur is dit een zeldzame plant die je aantreft op voedzame leemgronden zoals oevers of grasbermen. Ook in eigen tuin kan je appelmunt gerust planten. De naam verwijst trouwens naar de geur van dit kruid: het ruikt namelijk naar appels.

Deze meerjarige muntsoort wordt een halve tot een meter hoog. De ongesteelde bladeren zijn lichtgroen en langwerpig, haast ovaalvormig. Bovenaan bemerk je haartjes, onderaan is het blad getand van vorm. Van het midden tot het einde van de zomer toont appelmunt zijn lichte, paarsroze bloemen.

Appelmunt smaakt perfect bij couscous, salades, thee of gelatinepudding.
Akkermunt (Mentha arvensis)
Deze van nature Euraziatische plant tref je aan op vochtige, voedselrijke ondergronden, zoals aan het water, in moerasachtige gebieden, bossen en vennen. Het is een eerder kleine variant die amper een halve meter hoog wordt.

De bladeren zijn ellips- à eivormig, behaard en getand. Deze soort bloeit van juli tot eind september. Er komen dan kleine, paarse bloempjes te voorschijn.

Akkermunt wordt gebruikt als keukenkruid.

Veel voorkomende kruisingen:
Pepermunt (Mentha x Piperita)
Deze steriele hybride ontstaat uit het kruisen van watermunt (Mentha aquatica) en groene munt (Mentha spicata). Je treft hem aan in Midden- en Zuid-Europa.

Met een maximum hoogte van zeventig centimeter is het kruid eerder klein. De bladeren zijn donkergroen met roodachtige aders, en hebben een scherpe top met ruw getande randen. De kleine, paarse bloempjes komen van juli tot september te voorschijn.

Pepermunt is â€™s werelds oudste medicijn. Het verzacht de maag, zou de groei van bepaalde bacteriën tegenhouden en ontspant de spieren. Vandaag gebruikt men pepermunt in thee, ijs, gebak en suikergoed, kauwgom, tandpasta, shampoo en zeep.

Wollige munt (Mentha x Rotundifolia)

Deze kruising houdt van vochtige en voedzame bodems. Vaak tref je hem daar verwilderd aan langs dijken, in bermen of bij sloten.

Deze vaste plant kan tot twee meter hoog worden. Van juli tot september toont wollige munt zijn paarse bloemen. De bladeren en stengels zijn zacht behaard.