Propolis is een natuurprodukt

Wat is propolis?

Propolis is een okerkleurige, kleverige substantie die bijen gebruiken om hun kast of korf in te richten en te beschermen. De bijen verzamelen daarvoor harsen en sappen van planten en bewerken die, net zoals ze nectar tot honing verwerken. Met propolis smeren ze het vlieggat in, plakken ze randen en tochtgaten dicht en kapselen ze eventueel binnengedrongen vijanden in. Het belangrijkste effect van propolis is echter dat het antiseptische werking heeft en zo de bijen helpt hun woning vrij te houden van schimmels, bacteriën en andere verwekkers van infecties. Propolis is dus een natuurlijke bescherming voor het bijenvolk.

De belangrijkste bestanddelen van propolis zijn oliën en harsen (flavonoiden) die de bijen verzamelen van de knoppen van planten en bomen. Het is een mengsel van veel verschillende chemische substanties met namen als: betulinol, quercetin, isovanillin en ferulinezuur. Hieraan voegen de bijen stuifmeel en verschillende soorten was en enzymen toe die ze zelf maken. Net als honing wordt propolis door de bijen in de mond en de maag bewerkt en gemengd en vervolgens gedroogd en ingedikt. Zo ontstaat het taaie, kleverige goedje dat bij elke temperatuur overal aan vast plakt en bijna niet weg te krijgen is.

Wat heb je aan propolis?
Je kunt propolis natuurlijk gebruiken om dingen te plakken en te stoppen, maar veel nuttiger is het om het te gebruiken om infecties te bestrijden. Propolis blijkt namelijk zeer effectief te zijn voor de bestrijding van allerlei stoffen en ziektekiemen waar ook mensen last van hebben. Voorbeelden zijn: bacteriën zoals staphylococcen en salmonella, virussen zoals die van verkoudheid en herpes en z.g. vrije radicalen waarvan bekend is dat ze kanker veroorzaken. Bovendien werkt propolis pijnstillend en stimuleert het de groei van cellen en weefsel. De oude Grieken en Egyptenaren schenen deze eigenschappen al te kennen en te gebruiken, maar er is ook heel wat recente literatuur over, (zie bijvoorbeeld "Natural medicine from honey bees", J. Kaal, 1991, of een grote hoeveelheid onderzoeksrapporten in Excerpta Medica op Internet). De literatuur wijst er op dat het sporadisch voor komt dat mensen allergisch zijn voor propolis. Dus toch even oppassen bij gebruik en voorzichtig testen! Allergie uit zich als irriterende huid uitslag.
Propolis wordt zowel uitwendig (meestal in de vorm van zalf) als inwendig (druppels of pillen) gebruikt. In het algemeen werkt men met hele kleine doseringen, bijvoorbeeld bij verkoudheid 2 maal daags 5 druppels.

Hoe kom je aan propolis?

Propolis is tamelijk zeldzaam. Een normaal bijenvolk produceert maar enkel tientallen grammen propolis per jaar en die is nog vrij moeilijk te verzamelen. De imker moet het van de uiteinden van de honingramen af schrapen en de grotere brokken, bijvoorbeeld bij de ingang, wegsnijden. Aan het eind van het seizoen lost hij het verzamelde materiaal op in medicinale alcohol. Dat levert een oplossing van ongeveer 10% propolis. Daar worden de ongerechtigheden dan nog uit gefilterd en dan heb je een tinctuur, gereed voor gebruik. Je kunt de tinctuur ook nog mengen met zalf (bijvoorbeeld witte vaseline) of het op andere manieren verwerken (b.v. drogen en in pillen verwerken) om het makkelijker te kunnen gebruiken. Propolis is ook in verschillende vormen te koop in reformwinkels en soortgelijke bedrijven. Hoe lang je het kunt bewaren? Alle ingrediënten zijn in principe stabiel bij kamertemperatuur. Er is dus geen echte afloopdatum, maar na een paar jaar kun je misschien beter je voorraad eens vernieuwen.

Bronvermelding : https://www.imme.nl/