Elke
knager zijn eigen voer?
Onderstaand een
stuk tekst uit een verslag over voeding bij knaagdieren. Onder de link
staat het hele stuk, wij hebben er het onderstaande uitgelicht:
Is het noodzakelijk om elke knager specifieke voeding te verstrekken?
Nee, naar mijn
idee is dit niet noodzakelijk en kunnen we de kleine knagers
onderverdelen in twee groepen. De eerste groep bestaat uit de diertjes
die een absolute behoefte aan vleeseiwit kennen, of behoefte hebben
aan eiwitten die veel in vlees voorkomen, namelijk ratten, hamsters en
gerbils. Wanneer er voer zonder vleeseiwit wordt verstrekt kunnen
gebreken ontstaan en kan er kannibalisme bij deze dieren optreden.In
de tweede groep vinden we de chinchilla’s, degoe’s en muizen. De
voedingsbehoefte van deze diertjes is overwegend plantaardig. Een muis
is weliswaar en alleseter, maar een echte vleeseter is het niet.
Wanneer muizen gevoerd worden met een voer met (veel) vleeseiwit, dan
is dit een belasting voor het dier. Vleeseiwit wordt door muizen
slecht verteerd en geeft een belasting voor de nieren, en meer
resteiwit in de mest (meer ammoniakvorming).
Voor topresultaten qua fok maar ook qua groei zijn muizen en ratten
naar mijn mening niet met het zelfde voer te verzorgen! Ratten en
gerbils hebben een duidelijke behoefte aan voeding met vleeseiwit,
voor een hamster is een type eiwit noodzakelijk dat veel in vlees
voorkomt. Deze drie soorten knagers zijn dan ook met eenzelfde voer te
verzorgen. Muizen, degoe’s en chinchilla’s kunnen weliswaar met
dierlijk eiwit omgaan (bijvoorbeeld bloedmeel), maar vleeseiwit levert
een negatieve belasting op. Bovendien ligt de eiwitbehoefte bij de
laatste drie knagers lager dan bij de eerste drie knagers.
Eiwitgehalte
Het eiwitgehalte in de voeders is bij fokkers van kleine knagers nog
wel eens een punt van discussie. Er wordt vaak geclaimd dat
knaagdieren een hoog eiwitgehalte behoeven. Het aanbod knaag
diervoeders varieert in eiwitgehalte van 12 tot wel 22%. Naar mijn
mening zijn alle kleine knagers met 12 tot 15% eiwit prima te
verzorgen, mits de opneembaarheid van het eiwit perfect is. Zo wordt
eiwit uit erwten door de knagers anders verteerd dan eiwit uit vlees.
De combinatie van de gebruikte eiwitbronnen bepaald dan ook welk
percentage van het aanwezige eiwit kan worden opgenomen. Als de
eiwitbronnen te eenzijdig zijn, is het deel eiwit dat niet benut
wordt, puur balast voor de dieren. Anders gezegd: het voerverbruik is
lager bij een hoogwaardig voer met een optimale eiwitsamenstelling.
Bij een lager voerverbruik blijft ook het hok schoner! Niet de
hoeveelheid eiwit, maar de samenstelling van het eiwit bepaald de
uiteindelijke kwaliteit en prestaties van de dieren.
De leefruimte van een knaagdier is relatief beperkt, de leefomgeving
heeft daarmee een grote invloed op de gezondheid van de diertjes.
Een goede hygiene is dan ook van groot
belang. Zeker bij knagers die relatief veel drinken, zoals ratten,
is dit een thema. Uit de keutels komt ammoniak vrij. Ammoniakdamp
heeft zijn weerslag op de luchtwegen. Te veel ammoniak in het
verblijf maakt de dieren vatbaarder voor ziekten waaronder
longontsteking omdat de beschermende slijmlagen in de longen worden
aangetast. Bedenk dat de hoeveelheid ammoniak die ontstaat ook van
het voer afhangt! Ammoniak ontstaat als gevolg van rottend
'resteiwit' in de mest. Hoe beter de hoeveelheid en soort eiwit in
het voer opgenomen wordt, hoe minder ammoniak er vrij komt, hoe
beter voor de weerstand van de dieren! Alles hangt met elkaar samen!
Aldus een citaat van Garvo.
Zelf geven wij zo nu en dan een ei en wat vlees bij in de vorm van
een stukje kip, wat
hondenbrokjes (van een goed merk) of wat van ons eigen broodbeleg.
Ook kaas wordt erg gewaardeerd. Wij zijn geen voorstander van
varkensbrokken, zoals die ook wel in dierenvoeder worden verwerkt,
omdat varkensvlees allerlei dingen als spoelwormen en andersoortige
parasieten in het spijsverterinsstelsel van de dieren (en ook van
ons mensen) in de hand werkt en dat is iets wat wij niet willen.
Teveel dierlijk eiwit (en vooral varkensresten afkomstig van de
slacht) zorgen er voor dat de nieren overuren draaien en het beperkt
de leeftijd van de dieren. Veel van deze dieren zullen overlijden
aan tumoren en / of nierfalen. Nierfalen hoort pas voor te komen op
oudere leeftijd (door slijtage) en niet op jongere leeftijd.
Bovendien ga je een te rijke dierlijke voeding vrijwel meteen ruiken
aan de ratten (en in de ruimte waar ze staan) als een hele scherpe
eiwitlucht. Dan weet je zeker dat je bezig bent de nieren van je
ratten over de kling te jagen. Ook al heb je een grotere groep
ratten zitten; dit is niet nodig en niet prettig voor de dieren en
de eigenaren.
Citaat uit een Garvo-rapport van 2017
Dieet
maakt hamster kannibaal
http://www.faqt.nl/recent/dieet-maakt-hamster-kannibaal/
Hamsters
veranderen door een eenzijdig dieet in kannibalen. Tot die conclusie
komen biologen van de Fond Action Alsace, een Frans onderzoeksinstuut.
Ze gaven vrouwelijke hamsters die in de Elzas in het wild voorkomen
een tijd lang alleen mais te eten. Daarop reageerden de vrouwtjes door
hun jongen op te eten. Hamsters die een gevarieerd dieet kregen, deden
dat niet.
Het wrede experiment dient een nobel doel: om aan te tonen dat de
biodiversiteit achteruit holt als boeren aan monocultuur doen. Steeds
meer landbouwvelden in de Elzas worden slechts voor de teelt van één
enkel gewas gebruikt. Bovendien worden de velden steeds groter, wat
betekent dat de dieren die daar wonen ook niet kunnen migreren voor
een diverser hapje.
Dat is slecht nieuws voor boeren, die deel uitmaken van een lokaal
ecosysteem. Ze zijn bijvoorbeeld afhankelijk van dieren voor het onder
controle houden van insecten. Ook zorgen dieren voor bestuiving van
hun gewassen. Haal één schakel uit de keten (de hamsters bijvoorbeeld)
en het hele systeem komt onder druk te staan. Dat kan zorgen voor het
optreden van ziektes, waartegen dan weer chemicaliën moeten worden
gebruikt.
In
het wetenschappelijke vakblad Proceedings of the Royal Society B
schrijven de Franse biologen hoe slechts 5 procent van de jongen
waarvan de moeder alleen mais eet overleven. De rest verdwijnt in de
maag van moeder. Bovendien gedroegen die moeders zich agressiever, ze
klommen meer en vielen zelfs hun verzorgers aan. Slechts een beetje
bijmengen van meelwormen of tarwe in het dieet van de hamsters liet
dit gedrag weer verdwijnen.
Hamsters zijn beschermde dieren in Frankrijk, maar de regering van dat
land is al eens door de EU op de vingers getikt dat er niet genoeg
wordt gedaan om de soort te laten overleven. Dit nieuwe onderzoek
toont eens te meer aan dat er goede natuurbescherming begint bij een
veelzijdig landschap, zonder monocultuur.
Copyright
2000 - 2024 by RR